Η θωρακική οστεοχόνδρωση είναι μια χρόνια νόσος της σπονδυλικής στήλης κατά την οποία εμφανίζονται εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στους μεσοσπονδύλιους δίσκους.
Η θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης επηρεάζεται λιγότερο συχνά από την οστεοχόνδρωση σε σύγκριση με την αυχενική και οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι είναι σχετικά ανενεργό, σταθερό και καλά ενισχυμένο από έναν μυϊκό κορσέ. Ακόμη πιο σπάνιες είναι οι επιπλοκές του - προεξοχή και δισκοκήλη.
Ωστόσο, η ασθένεια αυτή εμφανίζεται με εκτεταμένα συμπτώματα που μειώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής και ως εκ τούτου απαιτεί θεραπεία. Η χρήση φαρμάκων καταπνίγει μόνο τα συμπτώματα και παρέχει ένα προσωρινό αποτέλεσμα που δεν επηρεάζει την ανάπτυξη της νόσου.
Για να εξαλείψετε αξιόπιστα τα συμπτώματα, πρέπει να επηρεάσετε την αιτία της ανάπτυξης εκφυλιστικών διεργασιών στους δίσκους. Για το σκοπό αυτό, η κλινική χρησιμοποιεί σύνθετη θεραπεία, η οποία δίνει θετικά αποτελέσματα σε περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων. Περιλαμβάνει μεθόδους ανατολίτικης ρεφλεξολογίας και φυσιοθεραπείας - βελονισμό, βελονισμό, μοξοθεραπεία και άλλες θεραπευτικές διαδικασίες.
Συμπτώματα, σημεία
Με την οστεοχονδρωσία, εμφανίζεται ισοπέδωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και οι σπόνδυλοι ενώνονται, γεγονός που οδηγεί σε τσίμπημα των ριζών του νωτιαίου νεύρου. Αυτό προκαλεί πόνο μεταξύ των ωμοπλάτων (συνήθως περιγράφεται ως κολλητικός πάσσαλος).
Το σύνδρομο πόνου στη θωρακική οστεοχόνδρωση μπορεί να είναι οξύ, έντονο ή χρόνιο, μέτριο.
Στην πρώτη περίπτωση, ο οξύς πόνος εμφανίζεται ξαφνικά και ονομάζεται dorsago. Στη δεύτερη περίπτωση ο πόνος γίνεται συνεχώς αισθητός, έχει πονεμένο χαρακτήρα και ονομάζεται ραχιαία.
Ο ερεθισμός από μια τσιμπημένη ρίζα εξαπλώνεται κατά μήκος του νεύρου, ακτινοβολεί στο στήθος και γίνεται η αιτία μεσοπλεύριας νευραλγίας - πόνος μαχαιρώματος, κοπής ή καύσου στο στήθος, ο οποίος εντείνεται με εισπνοή, κίνηση, βήχα, φτέρνισμα, γέλιο.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της θωρακικής οστεοχόνδρωσης είναι ο πόνος στην περιοχή της καρδιάς, ο οποίος συνοδεύεται από σημάδια καρδιονεύρωσης - αίσθημα παλμών, αίσθημα παλμών, αυξημένο καρδιακό ρυθμό.
Η τσιμπημένη νευρική ρίζα οδηγεί σε διαταραχή της νεύρωσης, μούδιασμα, αδυναμία του χεριού, αίσθημα ψυχρότητας στο χέρι, κυάνωση (μπλε αποχρωματισμός) ή λεύκανση του δέρματος. Αυτά τα συμπτώματα είναι συνήθως μονόπλευρα.
Ο πόνος με την οστεοχονδρωσία μπορεί επίσης να ακτινοβολεί στον ώμο, κάτω από την ωμοπλάτη και στο αντιβράχιο.
Άλλα συμπτώματα της νόσου είναι δυσκαμψία, ένταση στην πλάτη, μούδιασμα στην παρασπονδυλική περιοχή, στους ώμους, στην περιοχή του τραχήλου της μήτρας-κολάρο, δυσκολία στην αναπνοή, αίσθημα όγκου στο στήθος.
Τα νεύρα που προέρχονται από το νωτιαίο μυελό στην περιοχή του θώρακα παίζουν σημαντικό ρόλο στη νεύρωση ολόκληρου του σώματος. Επομένως, συμπτώματα οστεοχονδρωσίας μπορεί να εμφανιστούν σε περιοχές που φαινομενικά δεν σχετίζονται με τη σπονδυλική στήλη. Για το λόγο αυτό, ονομάζεται «ασθένεια του χαμαιλέοντα».
Αυτά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- καούρα, φούσκωμα,
- απώλεια όρεξης, ναυτία,
- δυσπεψία (δυσπεψία),
- βήχας,
- παγωμένα πόδια,
- μούδιασμα σώματος,
- πόνος στο δεξιό υποχόνδριο,
- δυσφορία στην κοιλιά,
- ιδρώνοντας
Επιπλέον, η θωρακική οστεοχόνδρωση εκδηλώνεται με διαταραχή της παροχής αίματος στον εγκέφαλο - πονοκεφάλους, αστάθεια της πίεσης, ζάλη, αστάθεια στο βάδισμα και απώλεια συντονισμού.
Λόγοι ανάπτυξης, στάδια
Τον κύριο ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου παίζουν οι μυϊκοί σπασμοί και η ένταση (υπερτονικότητα) των μυών της πλάτης. Αυτοί οι σπασμοί εμφανίζονται κατά τη διάρκεια ενός καθιστικού τρόπου ζωής, της κακής στάσης του σώματος ή της παρατεταμένης παραμονής σε μια στατική, άβολη θέση (για παράδειγμα, σε ένα γραφείο ή ενώ οδηγείτε).
Από την άλλη πλευρά, η μονότονη, σκληρή σωματική εργασία προκαλεί επίσης την εμφάνιση επίμονων μυϊκών σπασμών της πλάτης (για παράδειγμα, εργασία με υψωμένα χέρια).
Οι μυϊκοί σπασμοί εμποδίζουν την κυκλοφορία και εμποδίζουν τη ροή του αίματος στη σπονδυλική στήλη. Εξαιτίας αυτού, η διατροφή των μεσοσπονδύλιων δίσκων επιδεινώνεται.
Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι είναι μαξιλάρια συνδετικού ιστού που απορροφούν κραδασμούς που βρίσκονται μεταξύ των σπονδύλων. Στο κέντρο κάθε δίσκου υπάρχει ένας πολφώδης, ημι-ρευστός πυρήνας που περιέχει πολλή υγρασία. Το νερό παρέχει αντοχή σε φορτία και αντοχή στη συμπίεση.
Κατά μήκος της εξωτερικής περιμέτρου κάθε δίσκος ενισχύεται με άκαμπτο ινώδη δακτύλιο. Οι συνδετικοί ιστοί των δίσκων αποτελούνται κυρίως από κολλαγόνο - αυτή η ουσία συντίθεται στο σώμα και πρέπει να τροφοδοτείται συνεχώς στις αρθρώσεις, στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και σε άλλους συνδετικούς, χόνδρινους ιστούς για τη συνεχή αναγέννησή τους.
Οι μυϊκοί σπασμοί παρεμβαίνουν στη ροή του αίματος, με αποτέλεσμα να μην φτάνει αρκετό κολλαγόνο στους δίσκους για την κανονική επισκευή των ιστών. Η έλλειψη οξυγόνου οδηγεί σε επιβράδυνση των μεταβολικών διεργασιών.
Ως αποτέλεσμα μεταβολικών διαταραχών, η ανανέωση των ιστών των μεσοσπονδύλιων δίσκων επιβραδύνεται και η φθορά τους επιταχύνεται. Αυτό οδηγεί σε δυστροφία και εκφυλιστικές αλλαγές - οι δίσκοι αφυδατώνονται, ραγίζουν, στεγνώνουν, ισοπεδώνονται και χάνουν τις ιδιότητες απορρόφησης κραδασμών και την ελαστικότητά τους.
Οι σπασμοί των μυών της πλάτης είναι η κύρια αιτία υπερβολικής πίεσης στη σπονδυλική στήλη στη θωρακική περιοχή. Εάν στην αυχενική περιοχή οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι πιέζονται από το βάρος του κεφαλιού, το οποίο αυξάνεται με λανθασμένη στάση και η οσφυϊκή περιοχή πιέζεται από το σωματικό βάρος, το οποίο αυξάνεται με το υπερβολικό βάρος, τότε στη θωρακική περιοχή οι μυϊκοί σπασμοί παίζουν εξαιρετικό ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου. Αυτοί οι σπασμοί όχι μόνο εμποδίζουν τη ροή του αίματος, αλλά και σφίγγουν τη σπονδυλική στήλη και συμπιέζουν τους μεσοσπονδύλιους δίσκους τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι πρακτικά στερούνται την ευκαιρία όχι μόνο για κυτταρική ανανέωση, αλλά και για απλή ανάπαυση και αποκατάσταση. Επομένως, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ένας γιατρός κατά τη θεραπεία της θωρακικής οστεοχόνδρωσης είναι να χαλαρώσει τους τεντωμένους μύες της πλάτης, να εξαλείψει τους μυϊκούς σπασμούς και την υπερτονία. Χωρίς αυτό, η αποτελεσματική θεραπεία της νόσου είναι αδύνατη.
Η ισοπέδωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων οδηγεί στο να γίνονται μικρότερα τα κενά μεταξύ των σπονδύλων, να πλησιάζουν οι σπόνδυλοι και να τσιμπάνε τις ρίζες των νεύρων. Αυτό προκαλεί πόνο, ο οποίος προκαλεί αντανακλαστικό μυϊκό σπασμό και αυξάνει περαιτέρω την πίεση στους δίσκους. Επομένως, με την εμφάνιση του πόνου, η ανάπτυξη της νόσου, κατά κανόνα, επιταχύνεται.
Αυτές οι εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές αντιστοιχούν στο πρώτο στάδιο της οστεοχονδρωσίας.
Σπουδαίος!
Σε μεγάλη ηλικία, η θωρακική οστεοχόνδρωση αναπτύσσεται συνήθως με φόντο τη γενική αφυδάτωση και τις μεταβολικές διαταραχές στο σώμα. Αυτό εκδηλώνεται, ειδικότερα, με μείωση του ύψους σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, η οποία συμβαίνει λόγω λέπτυνσης των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
Στο δεύτερο στάδιο, ο εξωτερικός ινώδης δακτύλιος γίνεται χωρίς ίνες. Ο ιστός του χαλαρώνει, εξασθενεί και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στη διατήρηση του εσωτερικού φορτίου. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζεται μια προεξοχή του δίσκου (συνήθως τοπική) με τη μορφή προεξοχής.
Μια προεξοχή που κατευθύνεται προς τον νωτιαίο μυελό ονομάζεται ραχιαία. Οι προεξοχές που κατευθύνονται στο πλάι ονομάζονται πλάγιες. Η πιο σπάνια περίπτωση είναι η ομοιόμορφη προεξοχή του δίσκου σε όλη την περίμετρο.
Η εμφάνιση προεξοχής συνήθως οδηγεί σε αυξημένο πόνο. Μια εικόνα ακτίνων Χ δείχνει ξεκάθαρα μείωση του ύψους του κενού μεταξύ των σπονδύλων, καθώς και την ανάπτυξη οστεοφύτων - οστικών αποβλήτων. Σχηματίζονται κατά μήκος των άκρων των σπονδύλων για να αντισταθμίσουν τα φορτία στη σπονδυλική στήλη καθώς οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι τα αντιμετωπίζουν όλο και λιγότερο.
Στο τρίτο στάδιο της νόσου, ο ινώδης δακτύλιος του δίσκου δεν αντέχει την εσωτερική πίεση και τις ρήξεις. Μέσα από το κενό που προκύπτει, μέρος του πολφικού πυρήνα του δίσκου συμπιέζεται προς τα έξω - εμφανίζεται μια μεσοσπονδυλική κήλη.
Στο τέταρτο στάδιο της νόσου, το εύρος των κινήσεων στην πλάτη μειώνεται απότομα, το σύνδρομο πόνου γίνεται σταθερό και αναπτύσσεται μια εκτεταμένη εικόνα νευρολογικών διαταραχών.
Διαγνωστικά
Στο αρχικό ραντεβού, ο γιατρός ρωτά τον ασθενή για τα συμπτώματα, τις συνθήκες εμφάνισής τους, μελετά το ιατρικό ιστορικό, διεξάγει εξωτερική εξέταση, δίνοντας προσοχή στη στάση του σώματος, την παρουσία ή απουσία παραμορφώσεων της σπονδυλικής στήλης (σκολίωση, κύφωση).
Η αιτία του συνδρόμου πόνου (ραχιαία, ραχιαία) μπορεί να είναι τόσο η οστεοχονδρωσία όσο και η σπονδυλική μετατόπιση (σπονδυλολίσθηση), η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθροπάθεια, η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθροπάθεια.
Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής περιοχής συνήθως συνοδεύεται από μυϊκή ένταση στην πλάτη και υπερτονικότητα των μυών της σπονδυλικής στήλης. Ο γιατρός πραγματοποιεί ψηλάφηση και χρησιμοποιεί διαδοχικές πιέσεις για να βρει σημεία πόνου (έναρξης) που αντιστοιχούν στα κέντρα μυϊκών σπασμών.
Για να λάβετε πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ο γιατρός συνταγογραφεί ακτινογραφία ή μαγνητική τομογραφία.
Οι ακτινογραφίες για τη θωρακική οστεοχονδρωσία παρέχουν τις πιο γενικές πληροφορίες - βοηθά στη διαφοροποίηση της νόσου από την σπονδυλολίσθηση, την εμφάνιση οστεόφυτων και τη στένωση των κενών μεταξύ των σπονδύλων.
Η μαγνητική τομογραφία δείχνει καλύτερα μαλακό, συνδετικό ιστό. Με τη βοήθειά του, ο γιατρός μπορεί να εξετάσει λεπτομερώς τη δομή των μεσοσπονδύλιων δίσκων, να δει την προεξοχή, την κήλη (μέγεθος, θέση, σχήμα), καθώς και την κατάσταση των συνδέσμων, των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων, των αιμοφόρων αγγείων, των νευρικών ριζών και δείτε τη στένωση του νωτιαίου μυελού (ή τον κίνδυνο της).
Με βάση τα δεδομένα της μαγνητικής τομογραφίας, ο γιατρός κάνει μια διάγνωση και καθορίζει ένα ατομικό σχέδιο θεραπείας.
Θεραπεία της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής περιοχής
Φαρμακευτικές θεραπείες
Για την ανακούφιση του πόνου στην πλάτη και της μεσοπλεύριας νευραλγίας στη θωρακική οστεοχόνδρωση, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα με τη μορφή αλοιφών, δισκίων ή ενέσεων. Το κύριο αποτέλεσμα αυτών των φαρμάκων είναι αντιφλεγμονώδες, επομένως η χρήση τους δικαιολογείται σε περιπτώσεις όπου μια τσιμπημένη νευρική ρίζα συνοδεύεται από τη φλεγμονή της, δηλαδή με ριζίτιδα του θώρακα. Τα ΜΣΑΦ μειώνουν επίσης τη φλεγμονή του μυϊκού ιστού στο πλαίσιο των σπασμών και της επίμονης υπέρτασης.
Σε περίπτωση συνδρόμου οξέος πόνου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρασπονδυλικός ή επισκληρίδιος αποκλεισμός - μια ένεση ενός αναλγητικού. Στην πρώτη περίπτωση, η ένεση γίνεται στο σημείο που πιέζεται η νευρική ρίζα, στη δεύτερη περίπτωση, στην περιοχή μεταξύ του περιόστεου του σπονδύλου και της μεμβράνης του νωτιαίου μυελού.
Για την ανακούφιση της μυϊκής έντασης και τη μείωση της πίεσης στις ρίζες των νεύρων, στα αιμοφόρα αγγεία και στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, χρησιμοποιούνται μυοχαλαρωτικά και αντισπασμωδικά.
Τα σύμπλοκα βιταμινών συνταγογραφούνται για τη θρέψη των νευρικών ιστών και την πρόληψη της ατροφίας τους.
Για να επιβραδυνθεί η διαδικασία καταστροφής των συνδετικών ιστών, μπορούν να συνταγογραφηθούν χονδροπροστατευτικά.
Αυτά τα φάρμακα έχουν συμπτωματική δράση και μπορούν να επιβραδύνουν κάπως την ανάπτυξη της νόσου, αλλά γενικά δεν έχουν σχεδόν καμία επίδραση στη διαδικασία εκφυλιστικών αλλαγών στους μεσοσπονδύλιους δίσκους.
Μη φαρμακευτική θεραπεία
Η μη φαρμακευτική θεραπεία της θωρακικής οστεοχόνδρωσης περιλαμβάνει μεθόδους φυσιοθεραπείας, ρεφλεξολογίας και φυσικοθεραπείας.
Οι κύριοι στόχοι της θεραπείας είναι η ανακούφιση της φλεγμονώδους διαδικασίας, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και η αποκατάσταση των μεταβολικών διεργασιών στους δίσκους της σπονδυλικής στήλης, η διέγερση της κυτταρικής ανανέωσης των συνδετικών ιστών. Η κλινική χρησιμοποιεί σύνθετη θεραπεία με μεθόδους ανατολίτικης ιατρικής για το σκοπό αυτό.
Σπουδαίος!
Οι ασκήσεις φυσικοθεραπείας βοηθούν στη διαμόρφωση και ενίσχυση του μυϊκού κορσέ, εξαλείφουν τα παράλογα φορτία στη σπονδυλική στήλη και χρησιμεύουν ως πρόληψη της συμφόρησης και του σχηματισμού μυϊκών σπασμών.
Χειρουργική επέμβαση
Για μεγάλες κήλες, ιδιαίτερα ραχιαία, με κίνδυνο στένωσης του νωτιαίου μυελού, και ειδικά εάν υπάρχει, μπορεί να ενδείκνυται χειρουργική επέμβαση - δισκεκτομή.
Ένα μέρος του δίσκου αφαιρείται ή ολόκληρος ο δίσκος αφαιρείται και αντικαθίσταται με μια πρόσθεση. Παρά το γεγονός ότι η δισκεκτομή είναι ένας κοινός τύπος χειρουργικής επέμβασης, οι επεμβάσεις στη θωρακική περιοχή γίνονται εξαιρετικά σπάνια.
Θεραπεία στην κλινική
Η θεραπεία της θωρακικής οστεοχονδρωσίας στην κλινική πραγματοποιείται σε σύνθετες συνεδρίες, οι οποίες περιλαμβάνουν διάφορες διαδικασίες - βελονισμό, βελονισμό, μοξοθεραπεία, θεραπεία με πέτρες, θεραπεία κενού, ιρουδοθεραπεία για μεμονωμένες ενδείξεις.
Η υψηλή απόδοση επιτυγχάνεται λόγω της συνέργειας μεμονωμένων μεθόδων και της εξάλειψης της αιτίας της νόσου.
- Βελονισμός. Πιέζοντας δυνατά τα σημεία ενεργοποίησης της πλάτης, ο γιατρός εξαλείφει τους μυϊκούς σπασμούς, την ένταση, τη συμφόρηση, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και αποκαθιστά την ανεμπόδιστη ροή του αίματος στη σπονδυλική στήλη. Χάρη σε αυτό, το φορτίο στους μεσοσπονδύλιους δίσκους μειώνεται και οι διαδικασίες του μεταβολισμού και της αναγέννησης των ιστών επιταχύνονται καθώς αυξάνεται η εισροή οξυγόνου και κολλαγόνου.
- Βελονισμός. Η εισαγωγή βελόνων σε βιοενεργά σημεία της πλάτης, των ποδιών, των χεριών, του κεφαλιού, του στήθους εξαλείφει τα συμπτώματα που σχετίζονται με διαταραχή της εννεύρωσης - μούδιασμα, αδυναμία στο χέρι. Με τη βοήθεια αυτής της διαδικασίας, η μεσοπλεύρια νευραλγία και άλλοι σπονδυλογενείς πόνοι ανακουφίζονται. Επιπλέον, ο βελονισμός ενισχύει την επίδραση του βελονισμού και έχει αντιφλεγμονώδη και αντιοιδηματώδη δράση.
- Θεραπεία Moxibustion. Η θέρμανση των βιοενεργών σημείων στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης πραγματοποιείται με ένα πούρο αψιθιάς που σιγοκαίει. Αυτή η διαδικασία ενεργοποιεί τις μεταβολικές διεργασίες, αυξάνει τη ροή του αίματος στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, διεγείρει και επιταχύνει την ανάρρωσή τους.
- Θεραπεία κενού. Το cupping massage και cupping δημιουργούν ροή αίματος και βοηθούν στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος.
- Χειροκίνητη θεραπεία. Χρησιμοποιώντας ήπια έλξη της σπονδυλικής στήλης, ο γιατρός ξεφορτώνει τους μεσοσπονδύλιους δίσκους, αυξάνει την απόσταση μεταξύ των σπονδύλων, απελευθερώνει τις συμπιεσμένες νευρικές ρίζες, ανακουφίζει από τον πόνο και αυξάνει το εύρος κίνησης στην πλάτη.
Η απαλή έλξη, ή έλξη, είναι η μόνη τεχνική χειροκίνητης θεραπείας που ενδείκνυται για τη θωρακική οστεοχόνδρωση. Πριν ξεκινήσετε, ο γιατρός πρέπει να χαλαρώσει καλά τους μύες της πλάτης, να εξαλείψει τους σπασμούς και να απελευθερώσει τη σπονδυλική στήλη. Για να γίνει αυτό, οι μύες ζεσταίνονται καλά και χαλαρώνουν μέσω μασάζ. Εάν αυτό δεν γίνει, η εφαρμογή σωματικής προσπάθειας μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό - ρήξη, διάστρεμμα ή κάταγμα. Οι μέθοδοι υλικού έλξης της σπονδυλικής στήλης για την οστεοχονδρωσία είναι αναποτελεσματικές και ακόμη και επικίνδυνες, επομένως δεν χρησιμοποιούνται στην κλινική.
Χιρουδοθεραπεία
Η τοποθέτηση φαρμακευτικών βδέλλων βελτιώνει την τοπική κυκλοφορία του αίματος, την παροχή αίματος στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και έχει αντιφλεγμονώδη δράση.
Λιθοθεραπεία
Οι λείες πέτρες που θερμαίνονται σε μια ορισμένη θερμοκρασία τοποθετούνται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης για να ζεστάνουν βαθιά και να χαλαρώσουν τους μυς της σπονδυλικής στήλης, να βελτιώσουν την κυκλοφορία του αίματος και να τονώσουν τη ροή του αίματος.
Η διάρκεια μιας συνεδρίας θεραπείας στην κλινική είναι 1–1, 5 ώρες, ανάλογα με τις μεμονωμένες ενδείξεις. Η πορεία θεραπείας περιλαμβάνει συνήθως 10-15 σύνθετες συνεδρίες. Μετά την ολοκλήρωση, πραγματοποιείται μαγνητική τομογραφία ελέγχου για την αξιολόγηση των επιτευχθέντων αποτελεσμάτων θεραπείας.
Επιπλοκές
Η κύρια επιπλοκή της θωρακικής οστεοχόνδρωσης είναι η στένωση του νωτιαίου μυελού λόγω δισκοκήλης με ανάπτυξη σωματικής παράλυσης.
Άλλες πιθανές επιπλοκές σχετίζονται με διαταραχή της νεύρωσης του σώματος λόγω τσιμπήματος των ριζών του νωτιαίου νεύρου: η ανάπτυξη ασθενειών του γαστρεντερικού σωλήνα, των νεφρών, της καρδιάς και του αναπαραγωγικού συστήματος.
Πρόληψη
Για να αποτρέψετε την ανάπτυξη θωρακικής οστεοχόνδρωσης, θα πρέπει να αποφύγετε τον καθιστικό τρόπο ζωής και να παρακολουθείτε τη στάση σας.
Σπουδαίος!
Εάν ένα παιδί ή έφηβος έχει σκολίωση, καλό είναι να θεραπεύσετε αυτήν την ασθένεια χωρίς να ελπίζετε ότι θα υποχωρήσει από μόνη της. Η πλευρική καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης εμφανίζεται ως αυξανόμενος πόνος, αλλά μπορεί να διαρκέσει μια ζωή.
Σε αυτή την περίπτωση, η επίμονη μυϊκή ένταση και οι σπασμοί θα είναι αναπόφευκτες, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη οστεοχονδρωσίας και, πιθανώς, στις επιπλοκές της. Και αυτό είναι επιπλέον του γεγονότος ότι η ίδια η σκολίωση είναι γεμάτη επιπλοκές από το αναπνευστικό, το πεπτικό και το καρδιαγγειακό σύστημα.