Αρθογραφία - Αιτίες, συμπτώματα, διάγνωση, θεραπεία

• Flekosteel
• Άρθρα
• Αρθρίτιδα

26 Απρίλιος 2025

Andreas

Το μόνο που πρέπει να γνωρίζετε για την αρθρίωση - τις αιτίες, τα σημάδια, τις ποικιλίες και τις διαγνωστικές μεθόδους - θα σας βοηθήσει να ανιχνεύσετε την ασθένεια στα αρχικά στάδια. Και οι αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας θα σας επιτρέψουν να απαλλαγείτε από αυτή την ασθένεια. Η αρθρέωση είναι χαρακτηριστική των ανθρώπων άνω των 40 ετών. Ωστόσο, οι αμερόληπτες στατιστικές δείχνουν τις τελευταίες δεκαετίες μια τάση να αναζωογονούνται άνδρες και οι γυναίκες ηλικίας 30-35 ετών έχουν αρχίσει να υποφέρουν.

Τι είναι η αρθρίωση; Η αρθρίωση είναι μια χρόνια ασθένεια των αρθρώσεων που συνοδεύεται από παθολογικές μεταβολές στον υαλώδη χόνδρο και στη συνέχεια σε γειτονικούς ιστούς, μια κάψουλα άρθρωσης και ένα αρθρικό κέλυφος. Η ήττα είναι δυστροφική και εκφυλιστική φύση, γεγονός που οδηγεί σε αλλαγή στη δομή των αρθρικών ιστών, την απώλεια της λειτουργικότητάς τους. Σύμφωνα με τα δεδομένα των ίδιων στατιστικών στοιχείων, η αρθρίωση υπόκειται στο 12% του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη. Από το 62% σε 65% όλων των επεισοδίων της νόσου πέφτει σε άτομα άνω των 60 ετών. Ένα άλλο 30-35% των περιπτώσεων βλάβης των αρθρώσεων αυτής της παθολογίας είναι σε ασθενείς ηλικίας 40-60 ετών. Και περίπου το 3% είναι νέοι ηλικίας 20-40 ετών.

Ο κίνδυνος της ασθένειας των αρθρώσεων εκδηλώνεται από το γεγονός ότι πρακτικά δεν θεραπεύεται πλήρως. Αν και κατά τη διάγνωση της παθολογίας στην πρώιμη φάση της εξέλιξης, βοηθά στη διατήρηση της λειτουργικότητας της άρθρωσης.

Τις περισσότερες φορές, διαγιγνώσκονται περιπτώσεις βλάβης της αρθρώσεως σε τέτοιες αρθρώσεις:

Καρπιαία αρθρώσεις · αυχενικός και οσφυϊκός σπονδυλικός στήθος. σύνδεσμος γόνατος? σύνδεσμος ισχίου? άρθρωση ώμου? άρθρωση αστραγάλου? Metatarsophalangeal Joint. Η ασθένεια είναι πιο χαρακτηριστική του γυναικείου πληθυσμού - οι εκπρόσωποι του γυναικείου μισού του πληθυσμού υποφέρουν από αυτή την παθολογία πιο συχνά σε μεγαλύτερη ηλικία. Η αρθρέωση της άρθρωσης διεπαφής εμφανίζεται στις γυναίκες 10 φορές πιο συχνά από ό, τι στον αρσενικό πληθυσμό.

Οι πιθανές συνέπειες της αρθρίσεως Με έγκαιρη θεραπεία, η ασθένεια εκδηλώνεται με λιγότερη αναπτυξιακή ένταση και, ως εκ τούτου, μια στάση εκφυλιστικών και δυστροφικών αλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι η έγκαιρη χειρουργική ή θεραπευτική παρέμβαση σάς επιτρέπει να διατηρήσετε τη λειτουργικότητα του συνδέσμου, το κανονικό βάδισμα και να εξαλείψει τον πόνο.

Ταυτόχρονα, η σύσφιξη με τη θεραπεία οδηγεί σε συχνούς και σταθερούς πόνους, φούσκωμα, διόγκωση της άρθρωσης. Οι προοδευτικές παθολογικές αλλαγές στους ιστούς στερούν την άρθρωση της συνηθισμένης λειτουργικότητάς του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ελλείψει αρμόδιας θεραπείας, η αρθρίωση ρέει γρήγορα σε μια χρόνια μορφή. Τέτοιες συνέπειες προκαλούν την ανάγκη για συνεχή ιατρική παρατήρηση και τακτική θεραπεία της νόσου κατά τη διάρκεια περιόδων επιδείνωσης.

Προκειμένου να αποφευχθούν οι συνέπειες και οι επιπλοκές με τις πρώτες υποψίες της ανάπτυξής του, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τους ιατρικούς ειδικούς. Στις πρώιμες φάσεις της εξέλιξης της θεραπείας της αρθρίσεως των αρθρώσεων, ένας ρευματολόγος ασχολείται με τη θεραπεία. Σε χρόνια μορφή, η θεραπεία αυτής της παθολογίας πραγματοποιείται από έναν ορθοπεδικό τραυματολόγο.

Τύποι αρθρίσεως Αυτή η παθολογία των αρθρώσεων έχει διάφορες μορφές και ποικιλίες που διαφέρουν σε τέτοια κριτήρια:

Αιτίες (πρωτογενή και δευτερεύουσα μορφή). Στάδια της αρθρίσεως (τρία στάδια εξέλιξης ταξινομούνται). εντοπισμός της παθολογίας (τόπος εκδήλωσης της νόσου και του τύπου της άρθρωσης) · Μορφή εντοπισμού (γενικευμένη και τοπική μορφή) · Την πορεία της νόσου (οξεία ή χρόνια). Στον τόπο εκδήλωσης των συμπτωμάτων, το ισχίο, το γόνατο, το κυστικό, ο αγκώνας, ο ώμος, ο αστράγαλος, η τραχηλική αρθρέωση διακρίνονται.

Σύμφωνα με τα αιτιολογικά σημεία, οι παθολογίες της πρωταρχικής φύσης ταξινομούνται, αναπτύσσονται από μόνα τους χωρίς καμία προϋπόθεση και δευτερεύουσα ασθένεια. Στην τελευταία περίπτωση, η βλάβη της άρθρωσης συμβαίνει λόγω της ανάπτυξης μολυσματικών ασθενειών σε γειτονικούς ιστούς, μηχανικές διαταραχές, απώλεια φυσιολογικής λειτουργικότητας της άρθρωσης, καθώς και ως αποτέλεσμα προοδευτικής φλεγμονώδους διαδικασίας, υποθερμίας, τραυματισμού ή άλλων παραγόντων.

Η ταξινόμηση με τη μορφή εντοπισμού περιλαμβάνει τοπικές και γενικευμένες ζημιές στις αρθρώσεις. Στην πρώτη περίπτωση, η ασθένεια και τα συμπτώματά της καλύπτουν ένα μικρό μέρος της άρθρωσης ή των μεμονωμένων ιστών και των συστατικών. Με μια γενικευμένη μορφή, επηρεάζονται αρκετές αρθρώσεις ή ένας από αυτούς με πλήρη κάλυψη όλων των αρθρώσεων ιστών.

Σε διαφορετικά στάδια της εξέλιξης της νόσου εκδηλώνεται ένας διαφορετικός βαθμός έντασης. Ταυτόχρονα, τα συμπτώματα και οι επιπλοκές μπορούν να εκφραστούν φωτεινότερα, περισσότερο ή λιγότερο δυναμικά διαρροή της διαδικασίας καταστροφής υφασμάτων και μειωμένη λειτουργικότητα των αρθρώσεων.

Ανάλογα με την πορεία της αρθρίσεως, διακρίνουν:

οξύ σχήμα. χρόνια μορφή. Η οξεία μορφή συνήθως εκδηλώνεται με αυξημένη ένταση της ανάπτυξης των συμπτωμάτων και της σοβαρότητάς τους. Οι οδυνηρές αισθήσεις εμφανίζονται πιο έντονα και οι μορφολογικές αλλαγές στους ιστούς προχωρούν πιο δυναμικά. Σε μια χρόνια μορφή, η πορεία της νόσου είναι αργά, εκδηλώνεται από ξεχωριστά σημάδια κατά τη διάρκεια περιόδων παροξυσμού και ουσιαστικά δεν υπόκειται σε θεραπεία.

Βαθμός ασθένειας Κατά τη διάρκεια της νόσου, η ιατρική διακρίνει τρία στάδια που έχουν διαφορές στα σημάδια της νόσου, την ένταση της βλάβης και του εντοπισμού. Ταυτόχρονα, η διάκριση και στα τρία στάδια σχετίζεται με τους τύπους υφασμάτων που υποφέρουν από παθολογικές αλλαγές.

Ο πρώτος βαθμός ανάπτυξης της αρθρώσεως των αρθρώσεων είναι η αρχική φάση της νόσου. Χαρακτηρίζεται από μια μικρή βλάβη του ιστού του χόνδρου και την απώλεια φυσιολογικών λειτουργιών σε ίνες κολλαγόνου. Ταυτόχρονα, στο πρώτο στάδιο, παρατηρούνται μικρές μορφολογικές διαταραχές του οστικού ιστού και δομικές μεταβολές στο αρθρικό υγρό. Ο χόνδρος της άρθρωσης καλύπτεται με ρωγμές, ο ασθενής έχει ελαφρύ πόνο στον τόπο εντοπισμού της παθολογίας. Ο δεύτερος βαθμός είναι η ανάπτυξη της αρθρίδας με αύξηση της δυναμικής. Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση σταθερού πόνου, Chroma. Σημειώνεται αξιοσημείωτα μορφολογικά και δυστροφικά κασέτες χόνδρου, κατά τη διάρκεια της διάγνωσης, αποκαλύπτονται οι αυξήσεις των οστών. Τα οστεοφυτικά σχηματίζονται - οι αναπτυσσόμενες οστές που είναι ορατές κατά τη διάρκεια μιας οπτικής εξέτασης του χώρου καταστροφής. Ταυτόχρονα, εμφανίζονται οι διαδικασίες εκφυλιστικών αλλαγών στην αρθρική κάψουλα, γεγονός που οδηγεί στη δομική εξάντληση της. Η ασθένεια σε αυτή τη φάση μπορεί συχνά να επιδεινωθεί και να είναι τακτική. Ο πόνος γίνεται σταδιακά σταθερός. Ο τρίτος βαθμός είναι ενεργός εξέλιξη. Σε αυτό το στάδιο, το αρθρικό υγρό είναι σχεδόν εντελώς απουσία λόγω του εκφυλισμού του και οι οστικοί ιστοί απότομοι ο ένας στον άλλο. Η κινητικότητα των αρθρώσεων είναι σχεδόν εντελώς απουσία, ο πόνος γίνεται πιο απτός. Ο ιστός του χόνδρου απουσιάζει επίσης λόγω εκφυλιστικών και ατροφικών αλλαγών. Η θεραπεία του τρίτου βαθμού αρθρώσεως των αρθρώσεων θεωρείται μη πρακτική. Εκτός από αυτούς τους τρεις βαθμούς ανάπτυξης της παθολογίας, υπάρχει ένα τελικό στάδιο - αμετάκλητη καταστροφή όλων των αρθρώσεων ιστών. Σε αυτή τη φάση, είναι αδύνατο όχι μόνο η διεξαγωγή παραγωγικής θεραπείας, αλλά ακόμη και η απομάκρυνση του συνδρόμου του πόνου.

Η φλεγμονώδη διαδικασία συνήθως αρχίζει με ένα δεύτερο βαθμό βλάβης, σε σπάνιες περιπτώσεις, ελλείψει ιατρικής παρέμβασης - στο πρώτο στάδιο. Στη συνέχεια, γίνεται πιο δύσκολο να το σταματήσουμε, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δευτερογενείς παθολογίες, την ανάπτυξη παθογόνου μικροχλωράς στη θέση του εντοπισμού της νόσου.

Για να αποκλειστούν οι σοβαρές συνέπειες, η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει από τον πρώτο βαθμό και τη χρήση μεθόδων εντατικής θεραπείας. Στο τελευταίο στάδιο που σχετίζεται με την πλήρη καταστροφή του ιστού του χόνδρου, επιτρέπεται μόνο μία μεθοδολογία για την οδήγηση του ασθενούς από τον πόνο και την ακινησία της άρθρωσης - ενδοπροθετικό με πλήρη ή μερική αντικατάσταση των συστατικών της άρθρωσης.

Αιτίες της νόσου Οι λόγοι μπορεί να είναι πρωταρχικοί και δευτερεύοντες παράγοντες. Σε ηλικιωμένους, η ασθένεια μπορεί να συμβεί με μικτή αιτιολογία, δηλαδή, παρουσία πρωτογενών και δευτερογενών αιτιών. Η πολύπλοκη εκδήλωσή τους επιδεινώνει την πορεία της αρθλωμάτων και μειώνει τη δυναμική της ανάκαμψης.

Η κύρια αιτία των περισσότερων τύπων αυτής της παθολογίας αποτελεί παραβίαση του μεταβολισμού. Οι μεταβαλλόμενες μεταβολικές διεργασίες οδηγούν σε μορφολογικές ανωμαλίες στον χόνδρο και στο αρθρικό υγρό. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι αλλαγές σχετίζονται με ολόκληρη την άρθρωση και συχνά συνοδεύονται από την προέλευση των φλεγμονωδών τοπικών εστιών.

Εκτός από τις μεταβολικές παθολογίες, οι αιτίες της αρθρούς των αρθρώσεων είναι:

Τραυματική βλάβη σε μεμονωμένους ιστούς ή ολόκληρη την άρθρωση. Αυτό περιλαμβάνει εξάρσεις, κατάγματα, συνδέσμους, ρήξη του μηνίσκου, διεισδυτικές πληγές. Αυτός ο λόγος είναι πιο συνηθισμένος στους ανθρώπους που εμπλέκονται στον αθλητισμό ή των οποίων οι δραστηριότητες σχετίζονται με επικίνδυνες συνθήκες εργασίας και σωματική άσκηση. Μια φλεγμονώδη διαδικασία είναι ένας παράγοντας που συχνά δρα ως δευτερεύουσα λόγος. Η φλεγμονή αναπτύσσεται συνήθως σε ασθενείς που πάσχουν από ουρική αρθρίτιδα, ψωρίαση, ρευματικές ανωμαλίες, αυτοάνοσες παθολογίες. Οι αρθρώσεις της άρθρωσης υπόκεινται σε ασθενείς στο στάδιο της επιδείνωσης των μολυσματικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της φυματίωσης, των χλαμυδίων, του σταφυλόκοκκου και άλλων μεταδοτικών ασθενειών. Οι συνέπειες της επιθετικής μορφής αναπνευστικών παθήσεων - γρίπη, οξείας αναπνευστικής ιογενούς λοιμώξεις, οξεία αναπνευστική λοιμώξεις. Το αυξημένο σωματικό βάρος του ασθενούς - με δυσανάλογο φορτίο στις αρθρώσεις των ιστών του, υποφέρει σταθερά μηχανικά αποτελέσματα, γεγονός που οδηγεί σε μορφολογικές αποκλίσεις και καταστροφή της δομής του χόνδρου. υπερβολική υποθερμία που οδηγεί στην καταστροφή της ακεραιότητας του ιστού του χόνδρου και στην απώλεια της δομής του αρθρικού υγρού. Ασθένειες του θυρεοειδούς. Μια ξεχωριστή θέση στην αιτιολογία της αρθρούς είναι ένας γενετικός παράγοντας. Είναι η γενετική ανωμαλία που είναι σε θέση να προκαλέσει δυσπλασία των αρθρώσεων ιστών και τη διαταραχή των φυσιολογικών λειτουργιών των ινών κολλαγόνου, υπεύθυνη για την ευελιξία και την κινητικότητα της άρθρωσης.

Ταυτόχρονα, άλλοι ταυτόχρονα παράγοντες είναι οι λόγοι για την ανάπτυξη αυτής της παθολογίας: ανεπάρκεια βιταμινών, δηλητηρίαση λόγω προϊόντων ποιότητας πρόσληψης ή υπερβολικής υπερδοσολογίας των ναρκωτικών, της προηγούμενης ηλικίας του ασθενούς, των παθολογικών διεργασιών της σχηματισμού αίματος και της ροής του αίματος, των ορμονικών ανωμαλιών και των ασθενειών του αναπαραγωγικού συστήματος μόλυνσης της προέλευσης.

Ο μηχανισμός εξέλιξης της νόσου Όταν εμφανίζεται κάποια από τις αιτίες που προκαλούν την ασθένεια της άρθρωσης με την αρθρίωση, αρχίζουν να αναπτύσσονται παθολογικές διεργασίες σε αυτήν. Ο μηχανισμός της εξέλιξής τους δεν μελετάται πλήρως, αλλά είναι γνωστά τα κύρια στάδια της επίσημης ιατρικής.

Στο αρχικό στάδιο, εμφανίζεται η δομή του ιστού του χόνδρου και οι μη φυσιολογικές μεταβολές στο αρθρικό υγρό. Όλα αυτά τα έσοδα λόγω παραβιάσεων των μεταβολικών διεργασιών στις οποίες οι αρθρώσεις δεν λαμβάνουν τα απαραίτητα συστατικά σε επαρκείς ποσότητες ή στερούνται ορισμένων από αυτά.

Στη συνέχεια, η ελαστικότητα των ινών κολλαγόνου και η ευελιξία του χόνδρου χάνεται, λόγω του γεγονότος ότι στο σώμα, με έλλειψη θρεπτικών ουσιών, το υαλουρονικό οξύ δεν έχει χρόνο να παραχθεί, η οποία παρέχει την απαλότητα και την ευελιξία της δομικής σύνθεσης των κολλαγείων ινών. Ο χόνδρος στεγνώνει σταδιακά, γίνεται εύθραυστη και ρωγμές. Το υγρό στην αρθρική κάψουλα εξαντλείται σταδιακά και στη συνέχεια εξαφανίζεται εντελώς.

Στο ύφασμα του χόνδρου, σχηματίζονται από τα νεοπλάσματα των στερεών οστών. Ταυτόχρονα, αναπτύσσεται η παραμόρφωση άλλων αρθρώσεων ιστού, ο παθολογικός εκφυλισμός, η δυστροφία και η απώλεια της φυσιολογικής δραστηριότητας.

Για τον ασθενή, αυτές οι αλλαγές σημαίνουν την εμφάνιση του πόνου, της ωρίμανσης και της ακινησίας της άρθρωσης.

Συμπτώματα αρθρίσεως Τα σημάδια της αρθρούς των αρθρώσεων εμφανίζονται από τον πρώτο βαθμό της, αν και μερικές φορές δεν είναι τόσο έντονες. Χαρακτηριστικά φαινόμενα για όλα τα στάδια της αρθρίσεως είναι:

σύνδρομο πόνου · Τραγανοί ήχοι όταν μετακινούνται. αδράνεια ή πλήρη μείωση της κινητικότητας των αρθρώσεων · πρήξιμο; Διαμόρφωση της άρθρωσης. Πόνος

Ο πόνος συνήθως εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της κίνησης. Με έντονη σωματική άσκηση, οι οδυνηρές αισθήσεις εντείνουν και αποκτήσουν μια επίμονη τάση. Με όλους τους τύπους αρθρώσεων, κάθε τόπο εντοπισμού τους, ο πόνος είναι αιχμηρός.

Στην αρχική φάση, ο πόνος εκφράζεται ασθενώς, πιο συχνά εμφανίζονται τη μέρα. Συνήθως ο πόνος είναι βραχυπρόθεσμα και υποχωρεί σε κατάσταση ηρεμίας. Σε χρόνια μορφή και με εντατική εξέλιξη της οξείας μορφής του πόνου, το σύνδρομο του πόνου εκδηλώνεται συχνότερα, έχει αυξημένη περίοδο εκδήλωσης, συχνά ενοχλεί ακόμη και σε ηρεμία τη νύχτα.